Nie wiem po co mieszano w to Dicka, opowiadania nie czytałem, ale twórczość znam na tyle, żeby wiedzieć, że próżno szukać tutaj poruszanych przez niego tematów. Nie ma również sensu porównywać do Blade Runnera i pozostałych ekranizacji.

To typowy film akcji i to taki dla samej akcji, gdzie bardziej niż intryga fabularna liczą się pościgi i strzelaniny. I nawet w tym gatunku nie jest niczym szczególnym. Owszem, zrealizowany sprawnie jak na Johna Woo przystało, ale brakowało mi tu jakichś ciekawych pomysłów czy to w aranżacji pościgów i strzelanin, czy w choreografii walk. Jazda motocyklem przez kontenery i pocięcie żwirem szyby samochodu czy odbicie w wieczku cukierniczki w restauracji to jedyne smaczki które mi się spodobały, poza tym standard i rutyna.

Przyznam że mniej więcej do połowy bawiłem się wcale nieźle - słysząc wcześniej wiele złego o filmie i wiedząc, że nie będzie w nim nic z Dicka. Niestety trochę za szybko następuje rozwiązanie zagadki, coraz bardziej widać jak naciągany jest scenariusz, pseudonaukowy bełkot mający wyjaśniać działanie tego urządzenia litościwie pominę bo to chyba jedna z największych bredni jakie słyszałem. No i jeszcze Ben Afleck - zwracam uwagę na scenę w której po powrocie do mieszkania widzi dwoje otwartych drzwi i orientuje się, że wpadł w zasadzkę - już tą miną w pełni zasłużył na Złotą Malinę dla najgorszego aktora.

I na zakończenie coś czego najbardziej nie znoszę w tego typu filmach: po zakończeniu właściwej akcji przylepiony epilog, który niby ma być "fajny" i "zabawny" a jest mdły i irytujący. Plus obowiązkowe wejście drugoplanowego bohatera w roli błazna.